Vareden’in adýyla insanlýða inen Nur

Bir gece yansýyýnca kente Sibir daðýndan
Topraðý kirlerinden arýndýrýr bir yaðmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudaðýndan
Rahmet vadilerinden boþanýr ab-ý hayat
En müstesna doðuþa hamiledir kainat

Yýllardýr boz bulanýk sularý yudumladým
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsallarý
Yaðmur, seni bekleyen bir taþ da ben olsaydým

Hasretin alev alev içime bir an düþtü
Deðiþti hayal köþküm, gözümde viran düþtü
Sonsuzluk çiçeklerle donandý yüreðimde
Yaðmalanmýþ ruhuma yeni bir devran düþtü

Ýhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi’nin
Gökyüzü dalgalanýr ipekten kanatlarla
Mehtabýný düþlerken o mühür sahibinin
Sarsýlýr Ebû Kubeys kovulmuþ feryatlarla
Evlerin anasýna dikilir yeþil bayrak
Yeryüzü avaredir, yapayalnýz ve kurak

Zaman, ayaklarýmda tükendi adým adým
Heyula, bir að gibi ördü rüyalarýmý
Çölde seni özleyen bir kuþ da ben olsaydým

Yaðmur, gülþenimize sensiz, baldýran düþtü
Düþmanlýk içimizde; dostluklar yaban düþtü
Yenilgi, ilmek ilmek düðümlendi tarihe
Her sayfada talihsiz binlerce kurban düþtü

Bir güzide mektuptur, çaðlarýn ötesinden
Ulaþýr intizarýn yaldýzlý sabahýna
Yayýlýr o en büyük muþtu, pazartesinden
Beyazlýk dokunmuþtur gecenin siyahýna
Susuzluktan dudaðý çatlayan gönüllerin
Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin

Çaresiz bir takvimden yalnýzlýða gün saydým
Bir cezir yaþadým ki, yaþanmamýþ, mazide
Dokunduðun küçük bir nakýþ da ben olsaydým

Sensiz kaldýrýmlara nice güzel can düþtü
Yarýlan göðsümüzden umutlar bican düþtü
Yaðmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin
En son, avucumuzdan inci ve mercan düþtü

Melekler saðnak saðnak gülümser maveradan
Gümüþ ibrik taþýyan zümrüt gagalý kuþlar
Mutluluk naðmeleri iþitirler Hýra’dan
Bir devrim korkusuyla halkalanýr yokuþlar
Bir bebeðin secdeye uzanýrken elleri
Paramparça, ateþler þahýnýn hayalleri

Keþke bir gölge kadar yakýnýnda dursaydým
O mücella çehreni izleseydim ebedi
Sana sýrýlsýklam bir bakýþ da ben olsaydým

Sarardý yeþil yaprak; dal koptu; fidan düþtü
Baykuþa çifte yalý; bülbüle zindan düþtü
Katil sinekler deldi hicabýn perdesini
Ýstiklal boþluðuna arýlar nadan düþtü

Dolaþan ben olsaydým Save’nin damarýnda
Tablosunu yapardým yýkýlan her kulenin
Ebedi aþka giden esrarlý yollarýnda
Senden bir kývýlcýmýn, süreyya bir þulenin
Tarasaydým bengisu fýþkýran kakülünü
On asýrlýk ocaðýn savururdum külünü

Bazen kendine aþýk deli bir fýrtýnaydým
Fýrtýnalar önünde bazen bir kuru yaprak
Uðrunda koparýlan bir baþ da ben olsaydým

Sensizlik depremiyle hancý düþtü; han düþtü
Mazluma sürgün evi; zalime cihan düþtü
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara
Bir bela tünelinde aðýr imtihan düþtü

Badiye yaylasýnda koklasaydým izini
Kefenimi biçseydi Ebva’da esen rüzgar
Seninle yýkasaydým acýlar dehlizini
Ne kaderi suçlamak kalýrdý, ne intihar
Üstüne pýrýl pýrýl damladýðýn bir kaya
Bir hurma çekirdeði tercihimdir dünyaya

Suskunluða dönüþtü sokaklarda feryadým
Tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu
Bahira’dan süzülen bir yaþ da ben olsaydým

Haritanýn en beyaz noktasýna kan düþtü
Kýrýldý adaletin kýlýcý; kalkan düþtü
Mahkumlar yargýlýyor; hakimler mahkum þimdi
Haklarýn temeline sanki bir volkan düþtü

Firakýnla kavrulur çölde kum taneleri
Ahularýn içinde sevdan akkor gibidir
Erdemin, bereketin doldurur haneleri
Sensiz hayat topraðýn sýrtýnda ur gibidir
Þemsiyesi altýnda yürürsün bulutlarýn
Sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatlarýn

Devlerin esrarýný aynalara sorsaydým
Çözülürdü zihnimde buzlanmýþ düþünceler
Okþadýðýn bir parça kumaþ da ben olsaydým

Sensiz, tutunduðumuz dallardan yýlan düþtü
Ýlkin karardý yollar, sonra heyelan düþtü
Güvenilen daðlara kar yaðdý birer birer
Sensizlik diyarýndan püsküllü yalan düþtü

Yaðmur, duysam içimin göklerinden sesini
Yaðarsýn; taþlar bile yemyeþil filizlenir
Yýldýrýmlar parçalar çirkefin gölgesini
Sel gider ve zulmetin çöplüðü temizlenir
Yaðmur, birgün kurtulup çaðýn kundaklarýndan
Alsam, ölümsüzlüðü billur dudaklarýndan

Madeni arzularýn ardýnda seyre daldým
Küflü bir manzaranýn çürüyen güllerini
Senin için görülen bir düþ de ben olsaydým

Þehirler kabus dolu; köylere duman düþtü
Tersine döndü her þey sanki; asuman düþtü
Kýrýk bir kayýk kaldý elimizde, hayali

Hazindir ki, dertleri aþmaya umman düþtü
Ayrýlýðýn baðrýmda büyüyen bir yaradýr
Seni hissetmeyen kalp, kapýsýz zindan olur
Sensiz doðrular eðri, beyaz bile karadýr
Sesini duymayanlar girdabýnda boðulur
Ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin
Þaþkýnlýða açýlýr gözleri, görmeyenin

Saatlerin ardýnda hep kendimi aradým
Bir melal zincirine takýldý parmaklarým
Yeryüzünde seni bir görmüþ de ben olsaydým

Sensiz, ufuklarýma yalancý bir tan düþtü
Sensiz, kýtalar boyu uzayan vatan düþtü
Bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül
Yüzyýllardýr dorukta bekleyen sultan düþtü

Ay gibisin; güneþler parlýyor gözlerinde
Senin tutkunla mecnun geziyor güneþ ve ay
Her damla bir yýldýzý süslüyor göklerinde
Sümeyra’yý arýyor her damlada bir saray
Tohumlar ve iklimler senindir; mevsim senin
Mekanýn fýrçasýnda solmayan resim senin

Yaðmur, birgün elimi ellerinde bulsaydým
Güzellik þahikasý gülümserdi yüzüme
Senin visalinle bir gülmüþ de ben olsaydým

Tavaný çöktü aþkýn; duvarlar üryan düþtü
Toplumun gündemine koyu bir isyan düþtü
Ýniltiler geliyor doðudan ve batýdan
Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düþtü

Islaklýðý sanadýr ahýmýn, efganýmýn
Ýçimde hicranýnla tutuþuyor naðmeler
Sendendir eskimeyen cevheri efkarýmýn
Nazarýn ok misali karanlýklarý deler
Bu deðirmen seninle dönüyor; ahenk senin
Renkleri birbirinden ayýran mihenk senin

Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldý adým
Kapanýyor yüzüme aralanan kapýlar
Sana hicret eden bir Kureyþ de ben olsaydým

Yaðmur, sayrýlýðýma seninle derman düþtü
Beynimin merkezine ölümsüz ferman düþtü
Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün
Bir dönüm noktasýnda aklýma Rahman düþtü

Nefesinle yeniden çizilecek desenler
Çehreler yepyeni bir deðiþim geçirecek
Aydýnlýða nurunla kavuþacak mahzenler
Anneler çocuklara hep seni içirecek
Yaðmur, seninle biter susuzluðu evrenin
Sana mü’mindir sema; sana muhtaçtýr zemin

Damar damar seninle, hep seninle dolsaydým
Batýlý yýkmak için kuþandýðýn kýlýcýn
Kabzasýnda bir dirhem gümüþ de ben olsaydým

Kardeþler arasýna heyhat, su-i zan düþtü
Zedelendi saðduyu; körleþen iz’an düþtü
Þarkýsýyla yaþadýk yýllar yýlý baharýn
Ýnsanlýk bahçemize sensizlik hazan düþtü

Yaðmur, seni bekleyen bir taþ da ben olsaydým
Çölde seni özleyen bir kuþ da ben olsaydým
Dokunduðun küçük bir nakýþ da ben olsaydým
Sana sýrýlsýklam bir bakýþ da ben olsaydým
Uðrunda koparýlan bir baþ da ben olsaydým
Bahira’dan süzülen bir yaþ da ben olsaydým
Okþadýðýn bir parça kumaþ da ben olsaydým
Senin için görülen bir düþ de ben olsaydým
Yeryüzünde seni bir görmüþ de ben olsaydým
Senin visalinle bir gülmüþ de ben olsaydým
Sana hicret eden bir Kureyþ de ben olsaydým
Damar damar seninle, hep seninle dolsaydým
Batýlý yýkmak için kuþandýðýn kýlýcýn
Kabzasýnda bir dirhem gümüþ de ben olsaydým

Nurullah GENÇ

*Bu þiir Türkiye Diyanet Vakfý’nýn düzenlediði “Na’t-ý Þerif Yarýþmasý”nda Birincilik ödülü almýþtýr.

* * *

Nurullah GENÇ’in kendi sesinden “Yaðmur” þiiri: